#147 Podróż w czasie - "Wschód słońca w dniu dożynek", kolejna opowieść Suzanne Collins z serii "Igrzyska Śmierci"

 Witam kochanych czytających!

Igrzyska Śmierci, W pierścieniu Ognia i Kosogłos

Powieść Suzanne Collins pt. Igrzyska Śmierci oraz jej dwie kontynuacje: W pierścieniu ognia i Kosogłos są dość znanymi powieściami wśród moich rówieśników i nie tylko. Ponieważ każda z powieści doczekała się ekranizacji, została jednym z najbardziej znanych bestselerów ostatnich lat. 

Sama poznałam ich pierwszą część przez moją przyjaciółkę Natalię, mniej więcej w 2012 roku (książka została wydana w 2008 roku). Przeczytałam tę książkę w jeden dzień (może półtorej dnia). Tak jak obiecała mi moja przyjaciółka - przyssałam się do niej i nie mogłam oderwać. Zaraz po tym, gdy skończyłam ją czytać włączyłyśmy ich ekranizację na telewizorze, o ile dobrze pamiętam. Ja byłam zadowolona, lubię widzieć to, co przeczytałam i sobie wyobrażałam na żywo, a ekranizacje nigdy nie będą spełniać100% oczekiwań czytających, jednak w pierwszej części zostało pominiętych sporo istotnych faktów, co zraziło Natalię do oglądania jakichkolwiek ekranizacji czegokolwiek i sprawiło, że resztę ekranizacji po przeczytaniu książek, oglądałam sama lub z kimś innym. 

Dodam jeszcze, że mam takie coś, że lubię oglądać te same filmy w kółko. Widziałam wszystkie części już z 10 razy, znam kwestie na pamięć i nadal lubię do nich wracać, tak samo do książek. Może to dziwne, ale to taka moja dziwna cecha. 

Jeżeli nie znacie lub nie pamiętacie, o czym jest ta kolekcja, w małym skrócie: 

"Igrzyska Śmierci " - Odwaga zaczyna się od miłości

W świecie, gdzie życie wyznaczają reguły narzucone przez Kapitol, młoda Katniss wybiera serce ponad strach. Gdy zgłasza się jako trybut w grze na śmierć i życie, by uratować siostrę, jeszcze nie wie, że właśnie rozpoczyna swoją drogę do bycia symbolem nadziei. Walczy nie tylko o przetrwanie, ale o coś większego – wolność, miłość i człowieczeństwo.

"W pierścieniu ognia" - Bunt rodzi się z iskry

Katniss wraca z areny jako zwyciężczyni, ale nie jako bohaterka Kapitolu – lecz jako symbol buntu. Jej odwaga rozpala serca ludzi, a system zaczyna pękać. Kiedy zostaje zmuszona do udziału w kolejnych igrzyskach, trafia na nową arenę – pełną nie tylko pułapek, ale i nieoczekiwanych sojuszy. Tam odkrywa, że prawdziwa walka toczy się nie na oczach widzów, ale w sercu i duszy.
To historia o tym, że czasem życie stawia Cię tam, gdzie nigdy nie chciałaś być – bo właśnie tam jesteś najbardziej potrzebna.

"Kosogłos" - Siła to nie zemsta, siła to wybór dobra

Katniss staje się Kosogłosem – symbolem rewolucji, ale w środku czuje się bardziej zagubiona niż kiedykolwiek. Wojna zabiera jej bliskich, poczucie bezpieczeństwa i na chwilę – samą siebie. A jednak, mimo wszystkiego, znajduje drogę powrotną. Uczy się, że nie każdą ranę da się zabliźnić od razu, ale można żyć – spokojniej, wolniej, bardziej świadomie.

Nie wygrywa wojny jako wojowniczka, ale jako kobieta, która odważyła się żyć dalej. Z dala od chaosu, z kimś, kto rozumie jej ciszę.

To zakończenie, które przypomina: nie musisz być zawsze silna. Wystarczy, że będziesz prawdziwa. Bo to właśnie prawda leczy – i pozwala zbudować życie, które naprawdę czujesz jako swoje.

Podsumowanie – Igrzyska Śmierci jako opowieść o sile wewnętrznej

Trylogia Igrzyska Śmierci to dużo więcej niż historia walki z systemem. To emocjonalna, poruszająca droga młodej dziewczyny, która nie prosiła o bycie bohaterką – ale została nią, bo nie zrezygnowała z tego, co miała w sercu.

To opowieść o odwadze w świecie pełnym strachu. O wyborze dobra, kiedy łatwiej byłoby wybrać zemstę. O miłości, która nie krzyczy, ale zostaje. I o tym, że prawdziwa siła to nie granie twardzielki – tylko łagodność, upór i wierność sobie mimo chaosu wokół.

Dla mnie – i być może dla Ciebie też – historia Katniss to poniekąd metafora codziennego życia. Bo każda z nas czasem czuje się wrzucona na arenę. Każda z nas walczy – o siebie, o bliskich, o spokój w duszy. Ale najważniejsze jest to, żeby nigdy nie zgubić tej iskry w sobie.

💛 Bo żyć swoim wymarzonym życiem nie znaczy, że wszystko będzie łatwe. Znaczy, że każdego dnia wybierasz prawdę, miłość i wolność – na swój własny sposób.

Ballada ptaków i węży oraz Wschód słońca w dniu dożynek : Powrót do przeszłości

Po kilku latach od wydania ostatniej części nazwanej Kosogłos (w Polsce wydana i przetłumaczona w roku 2011), w roku 2020 wyszła nowa część, choć nie była to kontynuacja, a wręcz przeciwnie podróż w czasie: Ballada ptaków i węży. W tej książce cofamy się do 10 głodowych igrzysk (akcja pierwszej powieści ma miejsce podczas 74 głodowych igrzysk), czyli o aż 64 lata do tyłu! W tej książce bohaterem i narratorem jest nikt inny, jak prezydent Snow. To historia ambicji, władzy i moralnych wyborów. Ton tej książki jest bardziej filozoficzny, mroczny, mniej dynamiczny niż oryginalna trylogia – ale wciągający i pełen symboliki. Jeśli lubisz analizować charaktery i motywacje ludzi, to bardzo ciekawa lektura. A zakończenie? Chłodne, mocne, dające dużo do myślenia.

Młody Snow jest ambitny, biedny (choć z wpływowej rodziny) i zdeterminowany, by odzyskać pozycję swojego nazwiska. Dostaje szansę zostania mentorem w 10. Głodowych Igrzyskach – jego trybutką jest Lucy Gray Baird, dziewczyna z Dwunastego Dystryktu (tak, tego samego co Katniss). Ale to nie są jeszcze igrzyska, jakie znamy – są brutalne, chaotyczne i mało widowiskowe. Snow wpada na pomysły, jak je „ulepszyć” – właśnie on wprowadza elementy, które później będą normą: sponsorzy, wywiady, show. A jednocześnie coraz bardziej wikła się w uczucia do Lucy Gray i swoją własną grę o przetrwanie – nie na arenie, ale w systemie.

Poprzedni wpis o Balladzie Ptaków i Węży (klik)

24 lata temu...

Akcja najnowszej książki Suzanne Collins toczy się 24 lata przed pierwszą wydaną historią. Tym razem poznajemy historię mentora Katniss, Haymitch'a Abernathy, którego opowieść na prawdę mnie zaciekawiła. W Wschodzie słońca w dniu dożynek widzimy Haymitcha nie jako zgorzkniałego mentora Katniss, ale jako chłopaka, który dopiero odkrywa, jak okrutny może być świat. I choć system próbuje go złamać, on walczy – nie tylko o życie, ale i o człowieczeństwo. To historia o tym, jak trauma rodzi cynizm. Ale też o tym, że każda rana ma swoje źródło – a czasem, by ruszyć naprzód, trzeba spojrzeć głębiej i zrozumieć, skąd przyszliśmy. Wschód Słońca W Dniu Dożynek również doczeka się ekranizacji filmowej, jak jego poprzednicy :) 

Jeśli dotrwałaś do końca tego wpisu – to może Igrzyska były kiedyś częścią także Twojej historii. A jeśli nie… to może właśnie nadszedł czas, by je poznać? Z kubkiem herbaty, pod kocem, we własnym tempie. Ja z pewnością jeszcze do nich wrócę. Bo są takie opowieści, które po prostu zostają z nami na dłużej – jak stara przyjaciółka, którą dobrze zna się na pamięć, a mimo to słucha z uwagą.

Daj znać, która część najbardziej została z Tobą.

    Dziękuję, że tu jesteś 💛

Uściski, Kasia